Animal Rendering - Destructie Column part 21
Please scroll down for the English version
Please scroll down for the English version
Het uit de destructieautoclaaf lossen van het verkookte kadavermateriaal rond 1880
Het verkookte kadavermateriaal moest
handmatig weer uit de destructieautoclaaf gespit worden, waarvoor meestal
iemand de autoclaaf in moest. We kunnen ons voorstellen, dat dit een zwaar en
uiterst onaangenaam werk was. Bovendien koste dit veel tijd, omdat de autoclaaf
eerst moest afkoelen.
Hieronder staan een paar van de methoden,
die bedacht zijn om dit werk niet alleen enigszins te verlichten maar ook om
dit in een veel kortere tijd te kunnen doen.
Rond 1844 deed, Ebenezer Wilson in
Cincinnatti, dit via een klep in zowel de bodem van de autoclaaf als in de
zeefplaat . Beide kleppen werden gelijktijdig met een ketting of een spindel via
het deksel van de autoclaaf geopend, waarbij het vaste materiaal dan in één
keer vanaf de zeefplaat in een opvangbak onder de autoclaaf viel. In 1874 had Wilson
vier van deze autoclaven in werking, elk met een inhoud van 5,5-7 m3.
De New Yorker Husband deed dit rond 1879 door
de zeefplaat voor het kadavermateriaal in de autoclaaf schuin naar het mangat
toe te leggen.
De autoclaaf uit 1867 van William Perry uit
Massachusetts kon in het midden met een ketting om zijn dwars as gedraaid
worden. Aan het ene uiteinde van de autoclaaf was de opening voor het vullen en
het ledigen. De andere kant had een zeef met daaronder een aftapkraan.
De stoom werd via een leiding door het lager
van de dwarsas in de autoclaaf geleid. De autoclaaf werd rechtop gezet en via
de aftapkraan aan de onderkant werd continu het ontstane vet en lijmwater naar
een ander vat afgetapt. De vaste materiaal op de zeef bleef zo “droog” en
constant volledig aan de werking van de stoom blootgesteld. Na afloop van het proces werd de druk
afgelaten, de aftapkraan losgekoppeld en de vulopening geopend. Het geheel werd
met de ketting een halve slag gedraaid waarna de vaste resten uit de autoclaaf uit
vielen om elders tot meststof te worden vermalen.
The
unloading of the rendering autoclave from the cooked animal carcasses aroud 1880
The cooked material had to removed from the rendering autoclave or “digester”
by carving out manually, for which usually someone had to go into the digester.
We can imagine, that this is a heavy and extremely unpleasant work. In addition
to that, this costs much time because of the fact that the autoclave first had
to cool down.
Below a few of the methods are
descripted, not only designed to relieve this work a little bit but also to be able to do this in a much
shorter time.
Around 1844, Ebenezer Wilson in Cincinnatti, did this by means of a
valve in both the bottom of the digester as in the false seave bottom. Both
valves were simultaneously opened with a chain or a spindle through the lid of
the digester, after which at one time the solid material fell directly from the
sieve plate into a container under the digester. In 1874 Wilson
The New Yorker Husband did this around 1879 by putting in the digester the
sieve plate for the cadaver material diagonally towards the manhole.
In 1867 William Perry’s digester from Massachusetts
The steam was led into the digester through a conduct-pipe through the
bearing of the transverse axis. The
digester was put upright and via the drain valve at the bottom the resulting
grease and glue water were continuously drained to another barrel. In that way
the solid material on the screen remained "dry" and also constantly
exposed to the full influence of the
steam. At the end of the process, the
pressure was released, the drain valve disconnected and the filling opening
opened. With the chain the whole thing was turned a half turn after which the remains
fell from the autoclave for being ground elsewhere to fertilizer.
De van
buiten af bedienbare los opening aan de onderkant van de autoclaaf uit 1844 van Wilson.
From the outside controlled unloading valves in seave and bottom of the autoclave from 1844 by
Bron: L.A. Andès: Animal Fats and Oils 1898 p. 33
